مادر، تو رفیع ترین داستان حیات منی.

تو به من درس زندگی آموختی.

تو چون پروانه سوختی و چون شمع گداختی و مهربانانه با سختی های من ساختی.

مادر، ستاره ها نمایی از نگاه توست و مهتاب پرتوی از عطوفتت، و سپیده حکایتی از صداقتت.

قلم از نگارش شُکوه تو ناتوان است و هزاران شعر در ستایش مدح تو اندک.

مادر، اگر نمی توانم کوشش هایت را ارج نهم و محبت هایت را سپاس گزارم، پوزش بی کرانم را همراه با دسته گلی از هزاران تبریک، بپذیر.

فروغ تو تا انتهای زمان جاوید و روزت تا پایان روزگار، مبارک باد.

وقتی به جهل جوانی بانک بر مادر زدم،

دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت:

مگر خُردی فراموش کردی که دُرْشتی می کنی؟

چه خوش گفت زالی به فرزند خویش  

چو دیدش پلنگ افکن و پیل تن

گرازعهدخُردیت یادآمدی که بیچاره بودی درآغوش من

نکردی درین روز بر من جفا

که تو شیر مردی و من پیر زن

نظرات شما عزیزان:

sjd

ساعت12:21---28 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

سلام
خیلی زیبا یود
مادرم همه ی نوای منی
همه ی وفای منی
مادم دوستت دارم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: